Slechts enkele dagen voor het Europees Parlement een wet heeft gestemd die klokkenluiders beter moet beschermen, werd Julian Assange gearresteerd in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. De Australiër leefde daar sinds 2012 in afzondering, maar bleef zijn werk als voorzitter van WikiLeaks voortzetten. Dat Ecuador, na een recente presidentswissel, net in deze periode een cheque krijgt van het IMF, spreekt boekdelen.
“Het maakt niet uit wat je persoonlijk van Assange vindt: vanwege de persvrijheid, die ook van toepassing is op elektronische media, kan geen enkele persvertegenwoordiger worden vervolgd voor het publiceren van ‘staatsgeheimen’, zelfs niet voor het ‘aanzetten’ tot zijn informant. Bovendien kan Assange geen eerlijk proces verwachten voor een geheime speciale rechtbank in de VS. Aangezien de VS niet alleen op dit, maar op vele gebieden de internationale mensenrechten negeert, mag Assange niet aan de VS worden uitgeleverd. Dit zou een fataal signaal zijn voor alle klokkenluiders. De beschuldigingen van verkrachting die in Zweden worden geuit, moeten in het kader van de rechtsstaat worden opgehelderd. Het feit dat Assange plotseling werd uitgeleverd na een machtswisseling en de publicatie van beschuldigingen van corruptie tegen de president van Ecuador vestigt de aandacht op de precaire situatie van Edward Snowden, de beroemde klokkenluider en tegenstander van surveillance. Snowden is een held geworden door de onthulling van illegale massabewakingsprogramma’s en verdient een permanent veilig verblijf in een rechtsstaat. De federale regering, die dit tot nu toe heeft geweigerd uit angst voor de VS, moet nu in actie komen”. (Patrick Beyer, Europees lijssttrekker voor de Piratenpartij in Duitsland)
Overheidstransparantie is onmisbaar in een goed functionerende democratie. Klokkenluiders zoals Assange en Snowden zijn van groot belang. Voor de duidelijkheid: hier vindt u een overzicht van de feiten die door WikiLeaks naar buiten zijn gebracht. Wie denkt dat dit een ver-van-ons-bed-show is vergist zich. Denk maar aan LuxLeaks of de Panama-papers. Ook bij ons wordt vanuit politieke hoek geprobeerd nieuwsplatforms zoals Apache te muilkorven en op dit eigenste moment dreigt het bronnengeheim uitgehold te worden in ons Parlement.
Wij roepen de Belgische en Europese politieke partijen en regeringen op om de arrestatie van Julian Assange aan de kaak te stellen en hun invloed aan te wenden om ervoor te zorgen dat het Verenigd Koninkrijk hem niet uitlevert.
Voorts verwachten wij een vlotte en degelijke implementering in België van de Europese richtlijnen omtrent klokkenluiders en een bescherming van de persvrijheid.
Onderteken mee de petitie gericht aan de Australische minister van Buitenlandse Zaken.
De “trialoog”-vergaderingen (onderhandelingen tussen de Europese Commissie, de Europese Raad en het Europees Parlement) over de copyrighthervormingen vinden momenteel plaats achter gesloten deuren. De laatste herziening van deze regels dateert al van 18 jaar geleden. Hoog tijd voor een update dus … Maar dat ziet er niet zo goed uit.
In het huidige voorstel moeten online platforms, diensten en sociale media filters installeren die voorkomen dat gebruikers bestanden uploaden (artikel 13) of links delen (artikel 11) die het copyright zouden kunnen schenden. Een link naar een artikel (met een titel en afbeelding) of een beeld uit de pers in een filmpje worden illegaal en de internetplatforms zijn verantwoordelijk voor hun gebruikers. Om het zekere voor het onzekere te nemen zijn we “schuldig tot het tegendeel is bewezen” wanneer we voortaan iets op Facebook plaatsen. Deze uploadfilters zijn dus een ideaal instrument voor internettrollen, censoren en haatzaaiers om mensen monddood te maken.
Dit zal ervoor zorgen dat enkel de grote Amerikaanse spelers overblijven waardoor we onze privacy ook volledig uit handen geven. Andere diensten zullen voor de gemakkelijke weg kiezen en Europese gebruikers blokkeren.
Regelgeving die kunstenaars moest beschermen tegen de macht van gigantische entertainmentbedrijven en de mogelijkheid bood voor wetenschappers om beschermd werk te kunnen gebruiken bij hun onderzoek, wordt dan weer geschrapt.
Eind maart, begin april zal de
uiteindelijke versie van deze wetgeving worden gestemd in het Europees Parlement.
Wij vragen formeel aan onze vertegenwoordigers om tegen deze richtlijnen te
stemmen.
(Foto bovenaan: De ecologische piratenboot waarmee we door heel Vlaanderen campagne zullen voeren.)
De Piratenpartij trekt naar de verkiezingen!
Omdat we beperkt zijn in geld en middelen, rekenen we op jullie steun.
Kapitein Sunset, zelf een piraat en voorstander van het basisinkomen, wil zijn boot ter beschikking stellen! Een volledig ecologische boot die door gans Vlaanderen zal varen om uit te leggen waarom wij meer democratie, privacy, overheids-transparantie, informatievrijheid en basisinkomen in ons vaandel dragen.
Hiervoor willen we, gedurende deze campagne, Kapitein Sunset van een basisinkomen voorzien, zodat hij rustig en onbezorgd zijn reis kan maken.
Indien we over de kaap van de 2500€ gaan, dan gaat dit integraal naar de vzw die de Piratenpartij ondersteunt.
All about the Piratepartei Lëtzebuerg (Pirate Party)
Luxembourg’s Pirate Party was founded in October 2009 by twenty-three people and is a founding member of Pirates Parties International, an umbrella organisation coordinating the activities of Pirate Parties worldwide.
20.10.2013
A brief (international) history
Luxembourg’s Pirate Party was founded in October 2009 by twenty-three people and is a founding member of Pirates Parties International, an umbrella organisation coordinating the activities of Pirate Parties worldwide. The Luxembourg Pirates currently had 160 members in 2011 throughout most of Luxembourg’s larger communes and has continued to grow.
Pirate Partei, the Luxembourgish Pirates, was born out of the Swedish “Piratpartiet” who were the originators of the “pirate movement”. The Swedish Pirates came into existence with the creation of a homepage in January 2006.
By 10 February 2006 the party had collected 1500 signatures (as required per Swedish law) enabling them to run in the national elections.
In terms of membership numbers the Pirate Party in Sweden is the third largest party. Although they aren’t represented in the national parliament, they have two seats in the European Parliament, making them one of the fastest-growing parties in Sweden’s history.
Based on the party’s sudden popularity and success, similar parties have been founded worldwide, yet still linking together as PPI (Pirate Parties International). The parties’ main beliefs relate to:
* The need to adapt legislation to allow for the emergence of an information society
* A need to change existing copyright laws, so that these only apply to the commercial use of copyrighted material
* The claim that patents are obsolete because the only thing they create are privatised monopolies- “one of society’s worst enemies”
* The need to reaffirm that the individual has a right to privacy protection.
Ideology
The party argues that living in an information society calls for a different kind of politics. The ever-growing globalisation of knowledge enabled, in part, by the digital revolution, challenges the current understanding of legal, economic and social components that societies are built on.
The Luxembourg Pirate Party sees themselves as part of an international movement fighting for the protection of individual privacy and “informational self-determination” while at the same time advocate for free access to knowledge and culture.
It is stipulated that these parameters need to be cornerstone principles in today’s information society. In their party programme, the Pirate Partei has eight main points.
The following points are key areas, which will be a main part of their campaign when running in the national elections:
1) Protection of privacy and data
The Luxembourg Pirates argue that the protection of the individual’s privacy should be a cornerstone in today’s politics. This right has been cemented in various national and international legislation ranging from the Luxembourg Constitution to the European Convention for the Protection of Human Rights. The party claims that today’s technical possibilities allow for the surveillance and storage of data in ways that former dictatorships only dared dream of.
Any kind of surveillance needs to be monitored by elected mandate-holders and only practiced in special circumstances. Every citizen has a fundamental right to anonymity, guaranteed by the constitution, yet various ISPs in Luxembourg are required by law to keep data on individuals for six months. This is but one aspect that the Pirate Partei will actively try to change.
2) Copyrights
The Pirates argue that the utopia of equal and unlimited access to knowledge and culture has now been made possible by the today’s rapid technological developments. Nevertheless, laws relating to copyrights have simultaneously been made stricter and are limiting the proper use of our digital capabilities. The Pirates argue that copyrights need only apply in terms of commercial use, but should not be relevant in terms of sharing. The state needs to develop programmes that allow for the creator, artist, musician etc. to create without having to rely on the protection and income from copyrights.
3) Patents
The Pirate Partei claims that current patent legislation might in fact hamper innovation rather than foster it. A truly free market cannot allow for current patent laws, which, according to the Pirates, are just glorified state-legalised private monopolies. Furthermore, patents in relation to pharmaceuticals also present ethical dilemmas that our current society shouldn’t endorse.
4) Transparency of the political system
The individual citizen’s insight into public administrative and political data, should be a fundamental right and guaranteed by law, protected and fostered. Every citizen should be allowed to have insight into any political procedure and if such access is denied it needs to be communicated in writing and should, if necessary, be legally contestable.
5) Open access
The Pirate Party proposes that the results of state-financed undertakings, whether they relate to research or public administration, should be viewable by individuals without them having to incur any costs. Often research is only published in commercially available publications, yet the Pirates want these publications to be freely accessible, e.g. in libraries for citizens to freely access them.
6) Against Censorship
Freedom of speech is a basic human right. The party stipulates that “free press and the right to personal expression and beliefs, regardless of the context, is essential in a free and multi-medial world”. A democratic state needs to guarantee these rights and neither art nor culture should be controlled, influenced or censored.
7) Education, Literacy and Learning
Every individual has the right to free access to educational material, regardless of social background or financial situation. Consequently, schools and universities need to be free and not impose any kind of limitation. The Pirates also want schools to teach children and youngsters how to live in a digital world by introducing them to the dangers as well as the benefits of the internet, social media, digital communication etc.
8) A Europe without Borders
The Pirate Partei wants a border-less Europe. Although the Schengen Agreement has already removed physical borders, the Pirates insist that artificial barriers also need to be removed. An example of this is legislation Pay-TV channels. These should not only broadcast to a limited geographical area but right across Europe. Also, films should premier in cinemas throughout Europe at the same time, and internet-based stores must offer their services right across Europe and not just selected countries.
Sinds de Europese Commissie haar zeer omstreden voorstel heeft gepresenteerd om internetplatforms te dwingen censuurmachines te gebruiken, wacht de auteursrechten-wereld met spanning op het standpunt van het Europees Parlement. Vandaag heeft rapporteur Axel Voss (Duitse CDU) die belast is met de taak om de hervorming van het auteursrecht door het Parlement te loodsen, eindelijk de tekst uitgegeven waarachter het Parlement zich vanuit zijn perspectief zou moeten scharen.
Het is een groen licht voor censuurmachines: de heer Voss heeft het oorspronkelijke voorstel van zijn Duitse partijcollega, voormalig Digitale Commissaris Günther Oettinger, bijna volledig overgenomen.
Dit is slechts alleen in naam een “compromis”. Het voorstel van de heer Voss bevat alle problematische elementen van het oorspronkelijke idee van de censuurmachines en voegt er nog meer aan toe. Hier is het voorstel in detail:
1. Verplichte onmogelijk te verkrijgen licenties
In het voorstel staat: Alle apps en websites waar gebruikers media kunnen uploaden en publiceren, behoeven auteursrecht licenties voor alle content te verkrijgen. Deze platforms worden beschouwd alle gebruikersuploads “aan het publiek te communiceren”, wat betekent dat de platforms rechtstreeks verantwoordelijk zijn voor inbreuk op het auteursrecht door hun gebruikers, alsof het de medewerkers van het platform zelf zijn die deze werken hadden geüpload.
Deze bizarre toevoeging aan het Commissievoorstel zal in de praktijk vaak niet haalbaar zijn: van wie precies moeten de internetplatforms deze licentie-overeenkomsten verkrijgen? Hoewel er auteursrechtenorganisaties kunnen zijn die professionele auteurs vertegenwoordigen op een aantal gebieden zoals muziek of film, die in staat kunnen zijn een licentie te verlenen voor het werk van vele individuele auteurs, hebben andere sectoren helemaal geen auteursrechtenorganisaties.
Stel je bijvoorbeeld een hostingplatform voor software voor zoals GitHub. Er is geen auteursrechtenorganisatie voor softwareontwikkelaars en tot nu toe heeft nog niemand de noodzaak gezien om er een te stichten. Dus waar krijgt GitHub, die ongetwijfeld toegang geeft tot door de gebruiker geüploade (auteursrechtelijk beschermde) software, zijn auteursrechtlicentie? Ze kunnen geen licentie-onderhandelingen beginnen met elke afzonderlijke software-ontwikkelaar, alleen maar omdat iemand op een dag zijn software zonder toestemming naar GitHub kan uploaden. En zonder die onmogelijk te verkrijgen licentie, zegt deze wet dat ze direct aansprakelijk zijn zodra iemand auteursrechtelijk beschermde werken upload. Dat is een zekere manier om de platform-economie in Europa in de kiem te smoren.
En deze onmogelijk te verkrijgen licenties hebben alleen betrekking op niet-commercieel gebruik: als het platform een licentie verkrijgt zoals voorgeschreven, zijn niet-commerciële uploaders niet aansprakelijk. Uploaders die voor commerciële doeleinden handelen, zoals bedrijven met accounts op sociale media, kunnen echter nog steeds worden aangeklaagd door rechtenhouders.
2. De censuurmachine is hier om te blijven
In het voorstel staat: Alle platforms die “aanzienlijke hoeveelheden” van door gebruikers geüploade content hosten en openbaar toegankelijk zijn, moeten sowieso voorkomen dat auteursrechtelijk beschermde content, die rechtenhouders hebben geïdentificeerd, wordt geüpload.
Er zijn slechts twee manieren om dit te doen: (a) een leger getrainde apen inhuren om elke individuele upload van een gebruiker te beoordelen en deze handmatig te vergelijken met informatie van rechtenhouders, of (b) door uploadfilters te installeren. In het artikel dat deze verplichting bevat, worden de content filters niet langer expliciet genoemd. Ze worden echter vermeld in andere delen van de tekst, wat duidelijk maakt dat Voss filters voor ogen heeft.
Wat “significante hoeveelheden” zou moeten zijn, blijft ongedefinieerd. De Commissie wilde censuurmachines voorschrijven voor platforms met “grote hoeveelheden” content, als gevolg van het misleidende idee dat alle bedrijven die grote hoeveelheden content hosten, ook aanzienlijke middelen kunnen besteden aan het implementeren van uploadfilters. De Commissie negeerde de grote verscheidenheid aan niet-commerciële platforms zoals Wikipedia, niche-platforms zoals MuseScore (voor bladmuziek) en veel start-ups die miljoenen uploads hosten, maar moeite zouden hebben om dure filtertechnologie te implementeren of in licentie te nemen.
Waarom Voss denkt dat het beter zou zijn door het woord “groot” te vervangen door het mogelijk nog meer omvattende “significant”, blijft volledig onduidelijk.
3. Een klein probleempje met de grondrechten
In het voorstel staat: De filtermaatregelen mogen geen verwerking van persoonsgegevens inhouden om de privacy van de gebruikers te beschermen.
De enige aanwijzing dat de heer Voss aandacht heeft besteed aan de publieke kritiek is dat hij erkent dat er misschien een klein probleem is met de grondrechten. Het Europese Hof van Justitie heeft namelijk in het verleden geoordeeld dat een verplichting om alle uploads van gebruikers te filteren in strijd is met de fundamentele rechten op privacy, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van informatie en vrijheid van ondernemerschap. Voss kiest blijkbaar willekeurig een van deze fundamentele rechten en voegt een bepaling toe die erop is gericht deze te beschermen. Hoe bewonderenswaardig dit ook mag zijn, het is ook in directe tegenspraak met wat volgt:
Omdat filters steevast legale content zullen verwijderen, bijvoorbeeld wegens een uitzondering op het auteursrecht zoals het citaatrecht, zouden gebruikers toegang moeten hebben tot een verhaalmechanisme om te klagen over het blokkeren van deze content. Maar hoe moet het platform de gebruiker het rechtsmiddel bieden als het niet is toegestaan om persoonsgegevens te verwerken? Gewoon het bijhouden van een log van gebruikers die het slachtoffer zijn geworden van het filter, vereist al de verwerking van persoonsgegevens. Hoe kan een gebruiker klagen over een onjuist verwijderingsverzoek als het platform geen toestemming heeft om bij te houden wat het filter heeft verwijderd?
Het wordt nog mooier: raad eens wie moet beslissen wat er gebeurt met de klachten van gebruikers over onrechtmatige verwijderingen? Inderdaad, die rechtenhouders die hebben gevraagd om de — misschien ten onrechte — herkende content te blokkeren. Ze zullen zeker een onpartijdige scheidsrechter blijken te zijn…
Op zijn minst moeten gebruikers naar de rechter kunnen stappen als de beroepsprocedure onvoldoende is. In de praktijk kan dit echter moeilijk zijn, aangezien beperkingen op het auteursrecht geen wettelijke rechten tegen rechtenhouders vormen. Daarom kan een rechtbank besluiten om af te zien van een oordeel om eerder verwijderde uploads te herstellen, zelfs als ze wettelijk onder een uitzondering op het auteursrecht vielen.
Wat de gebruikers nodig hebben, is een duidelijke wettelijke bepaling dat de auteursrechtelijke uitzonderingen gebruikersrechten vertegenwoordigen — precies wat de vorige auteursrechtenrapporteur Therese Comodini had voorgesteld.
4. Zeer specifieke algemene monitoring
In het voorstel staat: Het controleren van alle [gebruikers]uploads om na te gaan of ze identiek zijn aan auteursrechtelijk beschermde werken van bepaalde rechtenhouders vormt geen verboden “algemene” surveillance, maar is “specifiek”.
De EU-wetgeving verbiedt wetten die hostingproviders dwingen “algemeen toezicht te houden”, zoals het voortdurend controleren van alle bestanden die door gebruikers worden geüpload. Voss stelt simpelweg dat uploadfilters die regel niet zouden overtreden en schrijft dat alleen “abstracte monitoring” verboden zou moeten zijn, wat vermoedelijk betekent dat je willekeurig kijken naar geüploade bestanden zonder op zoek te gaan naar iets in het bijzonder.
In het voorstel staat: De filterverplichting mag niet van toepassing zijn op internetserviceproviders, online marktplaatsen zoals ebay, research repository’s waar rechtenhouders voornamelijk hun eigen werken uploaden, zoals arXiv, of cloudserviceproviders zoals Dropbox, waar de uploads niet openbaar toegankelijk zijn.
In een laatste poging om de massale nevenschade van de voorgestelde wetgeving te beteugelen, stelt Voss een welkome verduidelijking voor voor welke platforms de filterverplichting niet geldt. Maar deze uitzondering, die juridisch niet bindend is, omdat hij in een Overweging staat en niet in een Artikel, is niet van toepassing op de verplichting om een licentie te verlenen.
De vermelde platforms moeten nog steeds licenties van rechtenhouders verkrijgen wanneer uploads van gebruikers openbaar beschikbaar worden gemaakt, omdat deze nog steeds worden beschouwd als de communicatie aan het publiek. Maar hoe moeten deze platforms zichzelf beschermen tegen rechtszaken door rechtenhouders als ze vooraf geen licentie kunnen krijgen voor alle mogelijke content die kan worden geüpload? Ze zullen hoe dan ook hun toevlucht moeten nemen tot een uploadfilter.
6. Kritieke onderdelen blijven ongewijzigd
Grote delen van de meest bekritiseerde elementen van het Commissievoorstel zijn door rapporteur Voss volledig ongewijzigd gelaten, zoals de beruchte Overweging 38 (2), waarin de Commissie het beperkte aansprakelijkheidssysteem van de elektronische handelrichtlijn verkeerd voorstelt, en beweert dat elk platform, ook als die slechts alleen een algoritme gebruikt om geüploade werken in alfabetische volgorde te sorteren of een zoekfunctie aanbiedt, als “actief” moet worden beschouwd en daarom aansprakelijk moet zijn voor de acties van hun gebruikers. De enige verandering die de heer Voss in deze sectie heeft aangebracht, is cosmetisch van aard.
* * *
Het is niet te laat om de Censuurmachines te stoppen!
Gelukkig kan Axel Voss het standpunt van het Europees Parlement niet in zijn eentje bepalen. Hij heeft een meerderheid nodig in de commissie Juridische Zaken (JURI), die eind maart of april zal stemmen. Twee andere commissies hebben zich al sterk gekant tegen filterverplichtingen en verschillende JURI-leden hebben amendementen ingediend om het artikel te schrappen of aanzienlijk te verbeteren.
Dit is het moment om uw EP-leden op te roepen het voorstel van de heer Voss af te wijzen! U kunt diensten zoals SaveTheMeme.net van Digitale Rechten NGO Bits of Freedom of ChangeCopyright.org van Mozilla gebruiken om de leden van de Juridische Commissie kosteloos te bellen. Of schrijf de EP-leden uit uw land aan per e-mail.
Maar het belangrijkste is, zegt het voort! Vraag je lokale media om deze wet te verslaan. Het internet zoals wij dat kennen staat op het spel.
Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.
To the extent possible under law, the creator has waived all copyright and related or neighboring rights to this work.
Eenentwintig maanden van debat komen tot een eind. In minder dan 24 uur zal de commissie juridische zaken van het Europees Parlement beslissen welke van deze twee voorstellen zal doorgaan:
De gezond-verstand-alternatieven die ik ter stemming breng — de Reda compromissen, zo u wilt — die op behoorlijke wijze de belangen van verschillende groepen redelijk in evenwicht houden zonder afbreuk te doen aan de grondrechten. [Download de Reda-compromissen over artikel 11 en artikel 13 als PDF]
Het internet na Voss
Op het “internet na Axel Voss”, zult u steeds vaker foutmeldingen tegen komen als u probeert om uzelf uit te drukken op het web, net zoals u elke dag doet: de kans is groot dat veel van uw links en uploads zullen worden afgewezen.
“Er is geen fragment licentie gevonden voor uw regio”, “Kans op inbreuk van auteursrechten gedetecteerd”, “Even geduld terwijl we uw vakantiefoto’s vergelijken met alle stockfoto’s die ooit zijn gemaakt”, “Sorry, we hebben de dienst aan klanten in de Europese Unie op moeten schorten”: dat is hoe online participeren kan gaan voelen.
* * *
Artikel 11: Nieuwssites
Commissievoorstel
Voss-voorstel
Reda-compromis
Zelfs de kortste fragmenten van nieuwsartikelen moeten worden gelicentieerd
Geldt voor alle links, overal
Termijn van 20 jaar
Zelfs de kortste fragmenten van nieuwsartikelen moeten worden gelicentieerd
Van toepassing op links op webplatforms
Termijn van 5 jaar
Vereenvoudig licentie- en auteursrechtelijke handhaving voor persuitgevers (“Presumptieregel”)
Vandaag de dag brengen mensen hun vrienden op de hoogte van het nieuws van de dag en bespreken ze actuele gebeurtenissen door links naar artikelen op webplatforms te plaatsen. Deze verwijzingen worden routinematig geïllustreerd met korte fragmenten die bedoeld zijn om lezers te informeren over waar ze naartoe leiden: op zijn minst bevatten ze bijna altijd de kop van het artikel.
Volgens de voorstellen van Oettinger/Voss zouden dergelijke fragmenten licenties vereisen, met inbegrip van zelfs korte en puur feitelijke koppen zoals “Angela Merkel ontmoet Theresa May”. (Dit komt omdat een “naburig recht”, in tegenstelling tot een auteursrecht, geen originaliteit vereist om iets te beschermen. De uitzondering die Voss toevoegt voor “handelingen van hyperlinken” zal dergelijke fragmenten niet dekken.)
Platforms die niet in staat zijn of niet bereid zijn om licentiekosten te betalen, zullen moeten sluiten of niet toestaan dat gebruikers hyperlinks met fragmenten delen. Het beperken van linken, hetzij op de manier van Oettinger of op die van Voss, beperkt de vrijheid van meningsuiting en toegang tot online informatie.
Voss zelf heeft toegegeven dat dit nieuwe recht “misschien niet het beste idee” is, maar drukt het er desondanks door. Volgens 169 onafhankelijke academici zou dit “waarschijnlijk de vrije stroom van informatie belemmeren die van vitaal belang is voor de democratie”.
Het Reda-compromis: een eerlijk alternatief
De “presumptieregel” die ik in plaats daarvan in stemming breng, zou de manier waarop nieuwsuitgevers omgaan met auteursrechten kwesties vereenvoudigen, wat tegenwoordig complex kan zijn omdat het auteursrecht berust bij de individuele auteurs van artikelen. Het vestigt de standaard juridische veronderstelling dat uitgevers het recht hebben om het auteursrecht van artikelen die ze publiceren te licentiëren en te handhaven. Maar het tast uw vrijheid om te linken niet aan.
Dit idee werd verdedigd door de voormalige JURI-rapporteur over dit dossier, EP-lid Therese Comodini Cachia (EVP), en het voormalige Estse voorzitterschap van de Raad. Volgens onafhankelijke academische deskundigen biedt het “de meest werkbare basis voor vooruitgang omdat het gebaseerd was op breed en transparant overleg, rekening houdend met wetenschappelijk bewijs”.
Hoewel financiering voor kwaliteitsjournalistiek een onzekere toekomst wacht, is het zo dat deze belangrijke kwestie niet wordt veroorzaakt door het auteursrecht. Auteursrechthervorming kan verloren banen en advertentie-inkomsten niet terugbrengen.
* * *
Artikel 13: platforms voor het delen van content
Commissievoorstel
Voss-voorstel
Reda-compromis
Platforms moeten uploadfilters inzetten
Geldt voor elk platform dat “grote hoeveelheden” gebruikersuploads publiekelijk beschikbaar maakt
Platforms zijn aansprakelijk voor inbreuk op het auteursrecht door de gebruikers
Platforms moeten hoe dan ook uploadfilters inzetten
Geldt voor elk platform dat uploads van gebruikers publiekelijk beschikbaar stelt, met uitzondering van Wikipedia, GitHub en een paar anderen
Vandaag de dag zijn internetplatforms verplicht auteursrechtelijk inbreukmakende werken te verwijderen die door hun gebruikers zijn geüpload wanneer ze er kennis van nemen. Uploadfilters zetten dit concept op zijn kop en vereisen dat platforms uploads die mogelijk inbreuk maken automatisch moeten weigeren voordat ze zelfs maar online verschijnen.
In een radicale stap die verder gaat dan het Commissievoorstel, stelt Voss voor om platforms rechtstreeks aansprakelijk te stellen voor inbreuk op het auteursrecht door gebruikers. Om te voldoen aan de wet, zouden ze preventief licenties moeten verkrijgen voor alle auteursrechtelijk beschermde werken in de wereld — een onmogelijke opgave. Dienovereenkomstig moeten ze uploadfilters gebruiken (hoewel hen zelfs dat niet bevrijdt van aansprakelijkheid).
Filters kunnen geen onderscheid maken tussen inbreuk en toegestaan gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal zoals parodieën. Platforms zullen een sterke beweegreden hebben om “het zekere voor het onzekere te nemen ten gunste van het blokkeren”. Gebruikers en onafhankelijke videomakers zullen er achter komen dat veel van hun legitieme uploads worden afgewezen. Zij zullen “schuldig zijn tot het tegendeel bewezen”, ze zullen moeten vechten om elk van hun werken te herstellen. Ondertussen zullen bedrijven die valse auteursrechtclaims indienen geen straf ontvangen. Deze asymmetrie maakt de regeling kwetsbaar voor misbruik door iedereen die bepaalde content offline wil halen.
Internetmemes, die meestal voortbouwen op eerdere werken, zijn een opvallend (maar zeker niet het enige) voorbeeld van populaire content die geautomatiseerde filters waarschijnlijk zullen verwijderen.
Directe aansprakelijkheid plaatst een onmogelijke druk op kleine platforms, die mogelijk moeten sluiten of zich terugtrekken uit de EU-markt. Google en Facebook zullen een voordeel behalen ten opzichte van de concurrentie, omdat alleen zij nu over de noodzakelijke filtertechnologie beschikken.
Voss heeft toegegeven niet in staat te zijn om te voorspellen welke platforms onder zijn voorstel zouden vallen. De uitvinder van het World Wide Web, Tim Berners-Lee, noemde uploadfilters“een ongekende stap in de richting van … geautomatiseerde surveillance en controle”. De speciale VN-rapporteur voor vrijheid van mening en meningsuiting, David Kaye, uitte zijn bezorgdheid over het feit dat het voorstel van Voss “gebruikers beperkingen op de vrijheid van meningsuiting oplegt” met “voorafgaande censuur”, beperkingen die niet stroken met het die niet stroken met het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten.
Het Reda-compromis: een eerlijk alternatief
Mijn alternatief compromis is gericht op een billijke vergoeding van auteurs en wijst uploadfilters van de hand als een onaanvaardbare maatregel. Het maakt duidelijk onderscheid tussen platforms die auteurs onrechtvaardig behandelen en degenen die uploads van inbreukmakend materiaal niet kunnen voorkomen, maar dit op geen enkele manier aanmoedigen.
Deze aanpak komt overeen met het advies van de commissie interne markt en de Commissie burgerlijke vrijheden, waar het voor het eerst werd geïntroduceerd door EVP rapporteur Michał Boni.
* * *
De publieke belangstelling vertoont een sneeuwbaleffect. Video’s die de hervorming bespreken, werden meer dan vijf miljoen keer bekeken. Meer dan 450.000 mensen hebben petities ondertekend tegen de Oettinger/Voss-plannen. Meer dan 50.000 tweets hebben #SaveYourInternet in de afgelopen week genoemd. De telefoons in de kantoren van EP-leden zullen niet stoppen met rinkelen. Naar wie zullen de Europarlementsleden morgen luisteren?
U heeft nog een laatste kans om deze bijzondere stemming beïnvloeden: pak uw telefoon nu meteen op en gebruik SaveYourInternet om contact op te nemen met uw EP-lid. Vraag hen om de Reda-compromissen te steunen over de artikelen 11 en 13. En ga morgen de resultaten controleren.
Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.
To the extent possible under law, the creator has waived all copyright and related or neighboring rights to this work.
Eenentwintig maanden van debat komen tot een eind. In minder dan 24 uur zal de commissie juridische zaken van het Europees Parlement beslissen welke van deze twee voorstellen zal doorgaan:
De gezond-verstand-alternatieven die ik ter stemming breng — de Reda compromissen, zo u wilt — die op behoorlijke wijze de belangen van verschillende groepen redelijk in evenwicht houden zonder afbreuk te doen aan de grondrechten. [Download de Reda-compromissen over artikel 11 en artikel 13 als PDF]
Het internet na Voss
Op het “internet na Axel Voss”, zult u steeds vaker foutmeldingen tegen komen als u probeert om uzelf uit te drukken op het web, net zoals u elke dag doet: de kans is groot dat veel van uw links en uploads zullen worden afgewezen.
“Er is geen fragment licentie gevonden voor uw regio”, “Kans op inbreuk van auteursrechten gedetecteerd”, “Even geduld terwijl we uw vakantiefoto’s vergelijken met alle stockfoto’s die ooit zijn gemaakt”, “Sorry, we hebben de dienst aan klanten in de Europese Unie op moeten schorten”: dat is hoe online participeren kan gaan voelen.
* * *
Artikel 11: Nieuwssites
Commissievoorstel
Voss-voorstel
Reda-compromis
Zelfs de kortste fragmenten van nieuwsartikelen moeten worden gelicentieerd
Geldt voor alle links, overal
Termijn van 20 jaar
Zelfs de kortste fragmenten van nieuwsartikelen moeten worden gelicentieerd
Van toepassing op links op webplatforms
Termijn van 5 jaar
Vereenvoudig licentie- en auteursrechtelijke handhaving voor persuitgevers (“Presumptieregel”)
Vandaag de dag brengen mensen hun vrienden op de hoogte van het nieuws van de dag en bespreken ze actuele gebeurtenissen door links naar artikelen op webplatforms te plaatsen. Deze verwijzingen worden routinematig geïllustreerd met korte fragmenten die bedoeld zijn om lezers te informeren over waar ze naartoe leiden: op zijn minst bevatten ze bijna altijd de kop van het artikel.
Volgens de voorstellen van Oettinger/Voss zouden dergelijke fragmenten licenties vereisen, met inbegrip van zelfs korte en puur feitelijke koppen zoals “Angela Merkel ontmoet Theresa May”. (Dit komt omdat een “naburig recht”, in tegenstelling tot een auteursrecht, geen originaliteit vereist om iets te beschermen. De uitzondering die Voss toevoegt voor “handelingen van hyperlinken” zal dergelijke fragmenten niet dekken.)
Platforms die niet in staat zijn of niet bereid zijn om licentiekosten te betalen, zullen moeten sluiten of niet toestaan dat gebruikers hyperlinks met fragmenten delen. Het beperken van linken, hetzij op de manier van Oettinger of op die van Voss, beperkt de vrijheid van meningsuiting en toegang tot online informatie.
Voss zelf heeft toegegeven dat dit nieuwe recht “misschien niet het beste idee” is, maar drukt het er desondanks door. Volgens 169 onafhankelijke academici zou dit “waarschijnlijk de vrije stroom van informatie belemmeren die van vitaal belang is voor de democratie”.
Het Reda-compromis: een eerlijk alternatief
De “presumptieregel” die ik in plaats daarvan in stemming breng, zou de manier waarop nieuwsuitgevers omgaan met auteursrechten kwesties vereenvoudigen, wat tegenwoordig complex kan zijn omdat het auteursrecht berust bij de individuele auteurs van artikelen. Het vestigt de standaard juridische veronderstelling dat uitgevers het recht hebben om het auteursrecht van artikelen die ze publiceren te licentiëren en te handhaven. Maar het tast uw vrijheid om te linken niet aan.
Dit idee werd verdedigd door de voormalige JURI-rapporteur over dit dossier, EP-lid Therese Comodini Cachia (EVP), en het voormalige Estse voorzitterschap van de Raad. Volgens onafhankelijke academische deskundigen biedt het “de meest werkbare basis voor vooruitgang omdat het gebaseerd was op breed en transparant overleg, rekening houdend met wetenschappelijk bewijs”.
Hoewel financiering voor kwaliteitsjournalistiek een onzekere toekomst wacht, is het zo dat deze belangrijke kwestie niet wordt veroorzaakt door het auteursrecht. Auteursrechthervorming kan verloren banen en advertentie-inkomsten niet terugbrengen.
* * *
Artikel 13: platforms voor het delen van content
Commissievoorstel
Voss-voorstel
Reda-compromis
Platforms moeten uploadfilters inzetten
Geldt voor elk platform dat “grote hoeveelheden” gebruikersuploads publiekelijk beschikbaar maakt
Platforms zijn aansprakelijk voor inbreuk op het auteursrecht door de gebruikers
Platforms moeten hoe dan ook uploadfilters inzetten
Geldt voor elk platform dat uploads van gebruikers publiekelijk beschikbaar stelt, met uitzondering van Wikipedia, GitHub en een paar anderen
Vandaag de dag zijn internetplatforms verplicht auteursrechtelijk inbreukmakende werken te verwijderen die door hun gebruikers zijn geüpload wanneer ze er kennis van nemen. Uploadfilters zetten dit concept op zijn kop en vereisen dat platforms uploads die mogelijk inbreuk maken automatisch moeten weigeren voordat ze zelfs maar online verschijnen.
In een radicale stap die verder gaat dan het Commissievoorstel, stelt Voss voor om platforms rechtstreeks aansprakelijk te stellen voor inbreuk op het auteursrecht door gebruikers. Om te voldoen aan de wet, zouden ze preventief licenties moeten verkrijgen voor alle auteursrechtelijk beschermde werken in de wereld — een onmogelijke opgave. Dienovereenkomstig moeten ze uploadfilters gebruiken (hoewel hen zelfs dat niet bevrijdt van aansprakelijkheid).
Filters kunnen geen onderscheid maken tussen inbreuk en toegestaan gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal zoals parodieën. Platforms zullen een sterke beweegreden hebben om “het zekere voor het onzekere te nemen ten gunste van het blokkeren”. Gebruikers en onafhankelijke videomakers zullen er achter komen dat veel van hun legitieme uploads worden afgewezen. Zij zullen “schuldig zijn tot het tegendeel bewezen”, ze zullen moeten vechten om elk van hun werken te herstellen. Ondertussen zullen bedrijven die valse auteursrechtclaims indienen geen straf ontvangen. Deze asymmetrie maakt de regeling kwetsbaar voor misbruik door iedereen die bepaalde content offline wil halen.
Internetmemes, die meestal voortbouwen op eerdere werken, zijn een opvallend (maar zeker niet het enige) voorbeeld van populaire content die geautomatiseerde filters waarschijnlijk zullen verwijderen.
Directe aansprakelijkheid plaatst een onmogelijke druk op kleine platforms, die mogelijk moeten sluiten of zich terugtrekken uit de EU-markt. Google en Facebook zullen een voordeel behalen ten opzichte van de concurrentie, omdat alleen zij nu over de noodzakelijke filtertechnologie beschikken.
Voss heeft toegegeven niet in staat te zijn om te voorspellen welke platforms onder zijn voorstel zouden vallen. De uitvinder van het World Wide Web, Tim Berners-Lee, noemde uploadfilters“een ongekende stap in de richting van … geautomatiseerde surveillance en controle”. De speciale VN-rapporteur voor vrijheid van mening en meningsuiting, David Kaye, uitte zijn bezorgdheid over het feit dat het voorstel van Voss “gebruikers beperkingen op de vrijheid van meningsuiting oplegt” met “voorafgaande censuur”, beperkingen die niet stroken met het die niet stroken met het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten.
Het Reda-compromis: een eerlijk alternatief
Mijn alternatief compromis is gericht op een billijke vergoeding van auteurs en wijst uploadfilters van de hand als een onaanvaardbare maatregel. Het maakt duidelijk onderscheid tussen platforms die auteurs onrechtvaardig behandelen en degenen die uploads van inbreukmakend materiaal niet kunnen voorkomen, maar dit op geen enkele manier aanmoedigen.
Deze aanpak komt overeen met het advies van de commissie interne markt en de Commissie burgerlijke vrijheden, waar het voor het eerst werd geïntroduceerd door EVP rapporteur Michał Boni.
* * *
De publieke belangstelling vertoont een sneeuwbaleffect. Video’s die de hervorming bespreken, werden meer dan vijf miljoen keer bekeken. Meer dan 450.000 mensen hebben petities ondertekend tegen de Oettinger/Voss-plannen. Meer dan 50.000 tweets hebben #SaveYourInternet in de afgelopen week genoemd. De telefoons in de kantoren van EP-leden zullen niet stoppen met rinkelen. Naar wie zullen de Europarlementsleden morgen luisteren?
U heeft nog een laatste kans om deze bijzondere stemming beïnvloeden: pak uw telefoon nu meteen op en gebruik SaveYourInternet om contact op te nemen met uw EP-lid. Vraag hen om de Reda-compromissen te steunen over de artikelen 11 en 13. En ga morgen de resultaten controleren.
Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.
To the extent possible under law, the creator has waived all copyright and related or neighboring rights to this work.
Woensdag 12 september hebben de leden van het Europees Parlement gestemd vóór het voorstel van Axel Voss over het auteursrecht. Het gaat over een Europese richtlijn die ter stemming aan het Parlement was voorgelegd. Doel van die richtlijn is auteurs en artiesten beter te beschermen en te vergoeden. Maar, helaas, heeft ze enkele nefaste effecten. Ze komt namelijk neer op een vorm van censuur op online geplaatste inhoud, die gebeurt via algoritmen waarvan de tekortkomingen intussen zijn aangetoond. Ook heeft de richtlijn als gevolg dat minder informatie verspreid kan worden omdat uitgevers kunnen eisen van platforms, die content van hen publiceren, dat ze zouden betalen voor een licentie die hen toelaat dat te doen. Lees het advies over deze richtlijn gegeven door Séverine Dusollier (“De auteurs moeten vergoed worden, maar niet op deze manier”), hoogleraar auteursrecht aan de Universiteit van Namen.
Tot bewijs van het tegendeel, hebben wij ons níet bezondigd (in tegenstelling tot een groot deel van de pers, en vele anderen, die dat wél hebben gedaan): – aan het aan tafel zitten met Google om met hen te onderhandelen over een partnerschap; – aan het aanwerven van een personeelslid dat als taak heeft content via Facebook te verspreiden; – aan het maken van rampzalige strategische keuzes die ervoor hebben gezorgd dat er een afhankelijkheid is ontstaan van GAFAM, en dat al sedert vele jaren.
We hebben de pers altijd verdedigd als een macht die essentieel is voor een gezonde democratie. In het debat over deze hervorming, echter, hebben we vastgesteld dat ze massaal heeft afgehaakt. Waarachtige journalistiek heeft plaats gemaakt voor weerzinwekkend lobbyen. Nochtans zal een Europese richtlijn niet genoeg zijn om die pers te redden…!
Wat nu?
De stemming van woensdag betekent niet dat de hervorming is goedgekeurd. Wel kreeg het Parlement daarmee het mandaat te onderhandelen met de Commissie en de Raad. Deze triloog vindt plaats achter gesloten deuren – wat eigenlijk, helaas, was te verwachten. Zodra deze drie instellingen een gemeenschappelijke tekst zijn overeengekomen, zal die een laatste keer ter validatie aan het Europees Parlement worden voorgelegd, waarschijnlijk in het voorjaar van 2019. De volgende stap is dat elk van de lidstaten dan dat Europese besluit omzet in wetgeving.
De leden die ervoor hebben gekozen deze richtlijn te steunen, zullen de gevolgen moeten dragen. Ze hebben het advies genegeerd van vele internetdeskundigen, van de Verenigde Naties en van academici, die massaal de alarmbel luidden. Maar ze hebben wel allemaal een naam, een partij en, van tijd tot tijd, verkiezingen waarbij ze zich moeten verantwoorden bij de burgers, en waarbij de kiezers duidelijk kunnen maken dat ze niet akkoord gaan met deze gang van zaken.
Wij zullen de strijd voor een vrij, open en gedecentraliseerd internet verder zetten, overal waar dat mogelijk is, en met de middelen die we ter beschikking hebben. We zouden dit ook hebben gedaan als het resultaat van afgelopen woensdag positief voor ons geweest. U kunt contact opnemen met de leden van het Europees Parlement, om degenen die tegen de richtlijn hebben gestemd, te bedanken en om degenen die vóór de richtlijn hebben gestemd, ter verantwoording te roepen. Er zijn ook organisaties waarbij u zich kan aansluiten, die u kan helpen of steunen: NURPA, EDRI en, natuurlijk, de Piraten. Wij zullen ons, met onze diepste overtuigingen, blijven verzetten tegen de misplaatste belangen die sommigen hebben gekozen te dienen.
IBM announced plans to acquire Red Hat in a deal valued at about $34 billion.
Prior to the acquisition, Red Hat’s market capitalization stood at approximately $20.5 billion.
The acquisition is by far IBM’s largest deal ever, and the third-biggest in the history of U.S. tech.
IBM-Red Hat deal is all about resetting the cloud landscape, says IBM CEO Rometty
IBM is acquiring Red Hat, a major distributor of open-source software and technology, in a deal valued around $34 billion, the companies announced on Sunday.
According to a joint statement, IBM will pay cash to buy all shares in Red Hat at $190 each. Shares in Red Hat closed at $116.68 on Friday before the deal was announced.
The open source, enterprise software maker will become a unit of IBM’s Hybrid Cloud division, with Red Hat CEO Jim Whitehurst joining IBM’s senior management team and reporting to CEO Ginni Rometty.
Goldman Sachs, J.P. Morgan and Lazard advised IBM on the Red Hat deal. Morgan Stanley and Guggenheim advised Red Hat.
The acquisition is by far IBM’s largest deal ever, and the third-biggest in the history of U.S. tech. Excluding the AOL-Time Warner merger, the only larger deals were the $67 billion merger between Dell and EMC in 2016 and JDS Uniphase’s $41 billion acquisition of optical-component supplier SDL in 2000, just as the dot-com bubble was bursting.
Red Hat started 25 years ago as a distributor of a particular flavor of Linux, an open-source operating system that is commonly used in server computers that power company data centers. Today, Red Hat is known for distributing and supporting Red Hat Enterprise Linux, as well as other technologies commonly used in data centers. The company, which went public at the peak of the dot-com boom in 1999, earned $259 million on revenue of $2.92 billion in its last fiscal year, which ended Feb. 28. Its revenue grew 21% between the 2017 and 2018 fiscal years.
Rometty told CNBC that the deal should not be interpreted as part of any plan for her to transition out of her position as CEO at IBM.
“I’m still young and I’m not going anywhere,” she told CNBC.
IBM will pause share repurchases in 2020 and 2021, but won’t touch its dividend. The pause is a cautionary measure as the company plans on returning to its normal leverage ratio in about two years.
Open source has been the biggest theme in technology this year. Prior to IBM’s purchase of Red Hat, two of the biggest tech deals of the year were Microsoft’s $7.5 billion purchase of GitHub, a code-sharing service, and Salesforce’s $6.5 billion acquisition of MuleSoft, whose technology stitches together disparate software applications, data and devices. Earlier this month, big-data rivals Cloudera and Hortonworks agreed to merge in a $5.2 billion deal.
Both Rometty and Whitehurst, in comments to CNBC, agreed that Microsoft’s purchase of GitHub was “irrelevant” to IBM and Red Hat’s decision to enter into a deal.
While Red Hat has talked for years about potentially selling itself to other companies, including Google, never has anything gotten nearly as serious as the negotiations with IBM, according to people familiar with the matter.
“We were not looking to do something,” Whitehurst told CNBC.
IBM reported lighter-than-expected revenue in its most recent earnings update, and its revenues shrank from the previous year after three quarters of growth. Prior to that brief growth period, the company’s revenues had been slowly declining for about five years.
The company has been working to catch up to Amazon and Microsoft in the cloud infrastructure business.
Cloud is one of IBM’s four key strategic imperatives, or growth drivers — the others are social, mobile and analytics — and in the quarter, IBM announced cloud deals with Economical Insurance, ExxonMobil and Novis.
IBM and Red Hat said the deal would enable businesses to do even more work in the cloud, keeping their apps and data portable and secure, no matter which cloud or hybrid technologies they adopt.
12 Juli 2017 | door Rachael Tackett | Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Pirate Times hier.
Het is moeilijk om de ware omvang in te schatten van de het lobbywerk van Amerikaanse zakelijke belangen en van de Amerikaanse overheid binnen de Europese Unie en haar lidstaten voor de Privacy Shield overeenkomst. In maart van vorig jaar werden publieke dossier aanvragen over Privacy Shield naar de databeschermingsautoriteiten binnen de Europese Unie gezonden. Tot op heden (12 Juli 2017, nvdr) hebben de overgrote meerderheid van de databeschermingsautoriteiten hebben geen dossiers publiek gemaakt in verband met Privacy Shield.
Amerikaanse zakelijke lobbygroepen & de NSA
Amerikaanse corporaties, zoals Google, Microsoft, Facebook, Amazon en Twitter gebruiken het Privacy Shield kader als een legale basis om persoonlijke data te transfereren van de Europese Unie naar de VSA. Burgergroeperingen hebben het privacyshield bekritiseerd omwille van de vele tekortkomingen en ontbreken van een basisbescherming voor persoonlijke data. Zelfs het Europese Parlement is kritisch voor het zgn. Privacy Shield. De Artikel 29 Werkgroep, de groep van EU databeschermings-autoriteiten, heeft ook ernstige bezorgdheid geuit en twijfel over Privacy Shield. Waarschijnlijk de meest grove tekortkoming van de Privacy Shield overeenkomst is dat het op grote schaal NSA surveillance toelaat, wat rechtstreeks indruist tegen EU-legislatie.
De Europese Unie heeft een vrijwillig lobby-register. Google, Microsoft, BusinessEuropes en DigitalEurope zijn vier van de acht lobby-organisaties op basis van het aantal ontmoetingen met Europese afgevaardigden. Het transparantieregister vermeld ook de geschatte bedragen die Google en Microsoft spenderen aan lobbywerk, elk tussen de €4 en €5 miljoen Euro. BusinessEurope noteert haar jaarlijkse budget aan de lage kant, rond €4 miljoen Euro terwijl DigitalEurope ongeveer €1,9 per jaar spendeert.
Er is een gigantische lobby campagne gestart door Amerikaanse zakelijke belangen inzake Privacy Shield in de EU. Bovenop de lobbybudgetten, vermeldt het transparantieregister ook de ontmoetingen tussen EU afgevaardigden en lobbyisten. In January 2016, een paar maanden nadat het EU Grondwettelijk Hof het ontwerp Safe Harbor (het plan voor Privacy Shield), vond een ontmoeting plaats tussen Microsoft en de EU Vice President Andrus Ansip en Commissaris Vera Jourova over de kwestie.
Amerikaanse technologiegiganten zoals Adobe, Apple, Amazon, AT&T, Cisco, Facebook (onderhevig aan Ierse wetgeving), General Electric, Google, Hewlett-Packard, IBM, Symantec en Yahoo! hebben allen gelobbyd bij de EU over de databeschermingsvoorwaarden. Verschilllende Amerikaanse financiele bedrijven, waaronder CityGroup, JP Morgan Chase en Mastercard hebben ook gelobbyd bij de EU over de standaarden van de databescherming. Daarnaast vermeld het transparantie register de Amerikaanse Kamer van Koophandel, de Business Software Alliance, BusinessEurope en DigitalEurope. Aangezien het EU transparantieregister volledig vrijwillig is en er weinig sancties zijn voor overtredingen, kan men er van uit gaan dat dit niet het gehele plaatje betreft. De Amerikaanse lobby-invasie kan dus vrijwel veel groter zijn dan het EU-transparantie-register suggereert.
Ook ambassade VSA betrokken
The Amerikaanse overheid is ook actief in de individuele EU-lidstaten om druk uit te oefenen om de Privacy Shield overeenkomst te aanvaarden. In januari 2016 zond de ambassade van de VSA de Deense beschermingsautoriteit een email met de waarschuwing dat een legale onzekerheid over persoonlijke data-overdrachten een negatieve invloed kon hebben op de handelsovereenkomsten. De ambassade van de VSA gaat verder te stellen dat de EU het probleem niet dient op te lossen door het hosten van servers en dataopslag in de EU. De email insinueert ook een ontkenning van spionage-inbreuken door de NSA door te stellen dat “de aantijgingen omtrent de Schrems case over VSA-privacy-wetten en spionagepraktijken waren gebaseerd op verkeerde assumpties en verouderde informatie”. Het Datatilsynet bevestigt dat er een ontmoeting plaatsvond in mei 2016 tussen hen, het Deense Departement van Justitie, de Amerikaanse Ambassade en het Amerikaanse Departement van Handel over de Privacy Shield overeenkomst.
In januari 2016 zond de Amerikaanse ambassade een email waarin de Sloveense dataprotectie-autoriteit (IPRS) werd bedankt voor een ontmoeting de week ervoor. Enkele dagen later zond de Amerikaanse ambassade een onheilspellende email naar het IPRS en het Sloveense justitieministerie. De email waarschuwt: “Het is van levensbelang om de herziende overeenkomst Safe Harbour tussen de US en de EU goed te keuren, zo niet riskeert men economische groei en jobcreatie te schaden aan beide kanten van de Atlantische oceaan, evenals schade aan de bredere trans-Atlantische relatie.
De email zet druk op Slovenië om EU Commisaris Vera Jourove de nieuwe overeenkomst, ter vervanging van Safe Harbour te laten goedkeuren. De Amerikaanse ambassade zond tevens documenten aan het IPRS dewelke deze weigert vrij te geven.
De databeschermingsautoriteiten van Italië ontvangen ook communicatie van de Amerikaanse ambassade omtrent Privacy Shield. De databeschermingsautoriteiten in Finland, Duitsland, Letland, Roemenië en Zweden ontkennen emails van de Amerikaanse ambassade te hebben ontvangen. De databeschermingsautoriteit van Oostenrijk weigert te bevestigen of te ontkennen of ze zelfs emails ontvingen. In antwoord op vragen omtrent het mogelijke bestaan van de emails, had Luxemburg een nogal bizar antwoord. De CNPD stelde dat Luxemburg geen wetten heeft inzake informatievrijheid. Daarbij weigerde het CNPD om te antwoorden op vragen rond de Amerikaanse ambassade door databeschermingswetten van Luxemburg te citeren.
Momenteel blijft de Amerikaanse lobby machinerie achter gesloten deuren.
De tekst van dit artikel is vrijgegeven in het publieke domein. Het staat u vrij de tekst te vertalen en opnieuw te publiceren.
